به گزارش شمال نیوز به نقل از نگاه آزاد ،  چندی است از منابع گوناگون درباره انواع بی‌قانونی‌ها و مصادیق بارز پولی و بنگاهی‌سازی دانشگاه‌ها از گوشه و کنار خوانده و شنیده‌ایم.

اما آنطور که به نظر می‌رسد این قصه سرِ دراز دارد...

در جدیدترین مورد نقض معنای عبارت "دانشجوی روزانه دانشگاه دولتی"، شاهد آن هستیم که در دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل برخی دانشکده‌ها به صورت ایالتِ خودمختار، شیوه‌های مستقلی در آزمایشگاه‌های خود بر پا داشته و برخلاف تمامی قوانینِ به اصطلاح بالادستی، از دانشجویان برای استفاده از آزمایشگاه هزینه دریافت می‌کنند. آن هم از دانشجوی کارشناسی ارشد، که کارش پژوهش و تحقیق است!

بطور مثال دانشجویانی هستند که به ناچار برای پایه‌ای‌ترین کارها در دوره تحقیقاتی پایان‌نامه ارشدِ خود در رشته مهندسی شیمی، حتی برای هر بار وزن کردن مواد مصرفی، ملزم به واریـز 2 هزار تومان هستند و از آن جالب‌تر دریافت فیش‌های چند 100هزار تومانی از دانشجویان، بابت استفاده از سانتریفیوژ، آن هم براساس تعداد دور چرخش آن است!

مگر نه آنکه دانشگاه موظف به فراهم آوردن شرایط لازم برای تحقیق و پژوهش دانشجویان خود و بطور خاص دانشجویان تحصیلات تکمیلی ست؟

چه کسی این حق را به ایشان داده تا با سوءاستفاده از نیاز اساسی دانشجویان، بالاخص دانشجویی که کارش وابسته به تحقیقات است، به بهره‌گیری از وسایل آزمایشگاهی دانشگاه بپردازند و دانشجو را به منبعی برای کسب درآمد تبدیل کنند؟

آیا این مصداق بارز بنگاهی‌سازی دانشگاه نیست؟